Obustronne porażenie połowicze

Obustronne porażenie połowicze (hemiplegia bilateralis). Pojęcie to stosowane jest w tych postaciach mózgowego porażenia dziecięcego, w których kończyny górne są W większym stopniu niedowładne niż dolne. Jest to jedna

z najcięższych postaci mózgowego porażenia dziecięcego. Chore dzieci wykazują często objawy znacznego upośledzenia umysłowego oraz niekiedy nasilone objawy rzekomoopuszkowe. Często występuje padaczka, zwłaszcza

0    typie zespołu Westa (w młodszych grupach wiekowych) oraz o typie napadów dużych u dzieci starszych.

Postać móżdżkowa (ataklyczna). Należy do rzadziej spotykanych postaci klinicznych mózgowego porażenia dziecięcego (5—10%). Najczęściej jest wrodzona. Oprócz zespołów móżdżkowych spotyka się też postaci mieszane, np. ataksja z obustronnym porażeniem kończyn. Najbardziej istotną cechą różnicującą jest stan napięcia mięśniowego, które, jak wiadomo, w tzw. czystej móżdżkowej postaci mózgowego porażenia dziecięcego jest obniżone. Zaburzenia rozwoju umysłowego są częstsze w diplegii ataktycznej niż w „czystych" przypadkach niezborności móżdżkowej. Poziom umysłowy chorych dzieci jest zazwyczaj prawidłowy, jednakże zaburzenia koordynacji wzroko-wo-ruchowej, a także zaburzenia rozwoju mowy (głównie o typie dysartrii) utrudniają im znacznie naukę w szkole.

Źródło:

1. Fototerapia
2. Rehabilitacja w porażeniu mózgowym i zaburzeniach ruchu / Sophie Levitt ; z jęz. ang. tł. Andrzej Cedro. - Warszawa : Wydawnictwo Lekarskie PZWL, cop. 2000
3. Zapalenie stawów

Łańcuchy lekkie (łańcuchy L)

Oznaczanie

• Imunoturbidymentria
• Immunonefelometria

Do badań jakościowych metodą lepszą od immunoelektroforezy jest immunofiksacja.
Wolne łańcuchy lekkie immunoglobulin często występują jako dimery, również
jako polimery. Antysurowice przeciw wolnym łańcuchom lekkim często nie reagują,
lub reagują bardzo słabo z formą dimeru i polimeru i dlatego zazwyczaj stosuje się
przeciwciała przeciwko wolnym i związanym łańcuchom lekkim.

Funkcja

Łańcuchy lekkie są częścią składową cząsteczek immunoglobułiny. Dwa łańcuchy
lekkie tego samego typu (k lub X) oraz dwa ciężkie z wiązaniami dwusiarczkowymi
pomiędzy łańcuchami lekkimi i ciężkimi, stanowią podstawową strukturę cząsteczki.

Synteza

Informacje genetyczne dotyczące łańcuchów lekkich k zlokalizowane są na drugim
chromosomie a segmenty genowe dotyczące łańcuchów lekkich X na chromosomie
dwudziestym drugim. Podobnie jak łańcuchy ciężkie, łańcuchy lekkie podlegają
syntezie w limfocytach B / komórkach plazmatycznych. Niedojrzałe limfocyty
B syntezują najpierw tylko łańcuchy ciężkie [i (limfocyty pre-B), które pozostają
w cytoplazmie. W trakcje dojrzewania komórek B niezależnego od antygenu,
łańcuchy lekkie są również syntetyzowane, łączą się z łańcuchami ciężkimi i pojawiają
się na powierzchni komórek jako cząsteczki IgM lub IgD. Kontakt z antygenem
prowadzi do wytwarzania cząsteczek immunoglobulin wykazujących powinowactwo
do antygenu i uwalnianych z komórek. Po kontakcie z antygenem komórki B
proliferują i tworzą klony komórek B. Proces ten odbywa się przy udziale komórek T.
Komórki plazmatyczne nie przenoszą już dłużej immunoglobulin błonowych, tylko
produkują duże ilości swoistych przeciwciał skierowanych przeciw odpowiednim
antygenom.

Około 10% łańcuchów lekkich nie jest związanych z łańcuchami ciężkimi. Stężenie
wolnych łańcuchów k w osoczu wynosi około 13 mg/L, a X około 10 mg/L.

W prawidłowym moczu stosunek łańcuchów k/X wynosi 1:4 i jest wyższy niż
w osoczu zdrowych osób, gdzie wynosi 1:2. Proporcje te zależą od wzorca (CRM 470
nie jest uwzględniony) oraz od zastosowanej metody, jak również od wieku. U osób
młodszych przeważają łańcuchy X (występują one głównie w formie dimerów)
a u osób starszych łańcuchy k, występujące zazwyczaj w formie monomerów.

Znaczenie diagnostyczne

Wskaźnik k/X stosowany jest jako marker wydalania łańcuchów lekkich
w moczu. Występują one głównie w szpiczaku mnogim (IgG, IgA, IgM, IgD, IgE),
makroglobulinemii Waldenstróma oraz chorobie łańcuchów lekkich, gdzie komórki
plazmatyczne produkują jedynie łańcuchy lekkie. 

Źródło reumatoidalne zapalenie stawów.

Brak akceptacji ze strony męża po porodzie

Minęło ponad dwa miesiące od czasu, kiedy to dumnie zaczęli zwać cię ojcem. Maleństwo, dla którego przybrałeś to zaszczytne miano, jest zupełnie nieświadome, ile zmian wprowadziło do twojego życia. Krzykiem domaga się swoich praw i ani myśli rekompensować ci twoje zszargane nerwy uśmiechem z telewizyjnych reklam. Zona wydaje się czuć zupełnie naturalnie w nowej roli, po raz n-ty wstaje nocą, by nakarmić żarłoka (a w ogóle, czy takie małe dzieci powinny tyle jeść?). Potem z jej piersi sączy się mleko. Twoja kobieta stała się matką - matką karmiącą piersią. Czy możesz zobaczyć w niej jeszcze kobietę z przed kalendarz ciąży? Być może jesteś jednym z tych młodych mężczyzn, którzy mają z tym trudności. I mimo że przepisowych sześć tygodni abstencji seksualnej minęło, i żona jest gotowa na podjęcie współżycia, ty.... ciągle wolisz spać na kanapie.
Część ojców ma trudności z zaakceptowaniem swojej żony w nowej roli, a raczej z zaakceptowaniem jej jednocześnie w dwóch rolach: matki i partnerki seksualnej. Wtedy mężczyzna może emocjonalnie odsunąć się od żony i od dziecka, i tworzyć własny, niedostępny dla nich świat. Może w nim być inna kobieta z odchudzanie, lub nawet kilka, i u niej czy u nich będzie on szukał namiastki życia sprzed ery: dziecko na świecie. Swoją zdradę i odsunięcie się od rodziny może próbować kompensować, zapewniając dziecku i jego matce jak najlepsze warunki materialne.

Spanie z dzieckiem

Jestem mamą 2-letniej Anastazji. Od jej urodzenia spaliśmy razem w jednym łóżku. Niedawno próbowaliśmy jq od tego odzwyczaić, ale spała bardzo niespokojnie, budziła się z płaczem. Teraz znowu śpimy wszyscy razem.
Dla wielu dzieci wspólne spanie z rodzicami zaspokaja potrzebę bezpieczeństwa. Ich sen jest wtedy spokojniejszy i zdrowie. Na pewno córeczka kiedyś dojrzeje do samodzielnego spania. Dopóki nie jest to jednak uciążliwe, nie zabraniajcie jej wspólnego spania. W odzwyczajaniu może pomóc materac, położony dla niej obok Waszego łóżka. Jeśli trudno będzie odzyczaić dziecko od spania w łółżku rodziców, może warto poszukać jakiegoś dobrego lekarza w ranking lekarzy i zasięgnąć jego opinii.

Krew pępowinowa

Zbliża się termin porodu? Rozważ pobranie krwi pępowinowej i przechowanie jej w specjalnym banku, można ją będzie wykorzystać w przyszłości, przykładowo do ewentualnego leczenia nowotworu twojego dziecka. Z krwi pępowinowej może skorzystać również rodzeństwo dziecka, jego ojciec oraz ty sama, a szanse na całkowite wyzdrowienie wzrastają nawet o 50%.

Krew pępowinowa pobierana jest tuż po narodzinach i odcięciu pępowiny u noworodka, pobiera się ją przy łożysku. Jeśli poród następuje przez cesarskie cięcie, wówczas krew pobiera się z pępowiny bezpośrednio po wydobyciu łożyska. Pobrana krew trafia do worka pobraniowego, znajduje się w nim płyn spowalniający procesy krzepnięcia, który pozwala na dostarczenie jej w nienaruszonym stanie do specjalnego baku. W banku krew przechowywana jest w ciekłym azocie, nawet przez kilkadziesiąt lat.

Zapalenie nerek

Jednymi z zakażeń układu moczowego są zapalenia nerek: ostre odmiedniczkowe i ostre kłębuszkowe . Podobne w objawach, ale o trochę innych przyczynach. Pierwsze z nich w zasadzie nie jest powikłaniem , a tylko przejściem zapalenia z pęcherza moczowego do górnych części układu moczowego- nerek. Druga choroba pojawia się po infekcjach, najczęściej gardła. W kilka tygodni ( najczęściej 1 do 3 tygodni od zapalenia gardła ) może pojawić się ostre kłębuszkowe zapalenie nerek , nazywane także z poinfekcyjnym , wtórne do zakażeń bakteryjnych ( najczęściej paciorkowcami). Część przypadków jest niema klinicznie ( około 4 do 5 razy więcej ) i ze względu na samo ograniczający się charakter dolegliwości-może nie zostawiać śladów. Poinfekcyjne zapalenie nerek wykazuje pewną sezonowość , zgodną z infekcjami górnych dróg oddechowych- więcej przypadków obserwuje się wiosna i jesienią. Częściej chorują dzieci. Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek może być poprzedzone także innymi infekcjami., np. szkarlatyną – choroba zakaźną wieku dziecięcego czy różą – zapaleniem skóry. Obydwie choroby są także wywoływane przez bakterie nazywane paciorkowcami. Z innych mikroorganizmów odpowiedzialnych za ten typ zapalenia należy wymienić wirusy, pasożyty czy grzyby. Choroba rozwija się nagle, w kilka- kilkanaście dni po infekcji, zdrowienie zostaje przerwane pogorszeniem samopoczucia, utratą apetytu, czasami dołączają się problemy żołądkowe. Można zaobserwować obrzęki ( twarzy, powiek) a w badaniu pojawia się nadciśnienie tętnicze i zmiany w moczu ( widoczne czerwone zabarwienie lub krwinki i/ lub białko w badanu laboratoryjnym moczu). Winnym za brak poprawy po zwyklej infekcji jest ostre kłębuszkowe zapalenie nerek, a czynnikiem sprawczym antygeny bakterii skrzętnie ‘chowające się’ w zakamarkach kłębuszków nerkowych.
Mechanizm powstawania kłębuszkowego zapalenia nerek polega na umiejscowieniu się w drobnych naczyniach kłębuszka nerkowego , antygenów bakterii . Obce białko jakim najczęściej jest antygen, wyzwala kaskadę reakcji immunologicznych odpowiedzialnych za obronę organizmu przed czynnikami szkodliwymi. Odpowiedz układu odpornościowego ( immunologicznego) wiąże się z wytworzeniem substancji mających na celu zniszczenie antygenu. W taki bardzo skrócony sposób, można opisać reakcje zachodzące w kłębuszku nerkowym, a wynik prowadzi do stanu zapalnego. Druga z wymienionych chorób nerek związana z poprzedzającą ja infekcją jest odmiedniczkowe zapalenie nerek, które charakteryzuje się konstelacją objawów- gorączką , zaburzeniami oddawania moczu oraz bólem pleców w okolicy lędźwiowej. Czasami objawy mogą przybierać nietypowy charakter- występuje tylko gorączka lub dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Każde niemowlę i dziecko do 3 roku życia, z objawami zakażenia układu moczowego, jest traktowane jakby miało odmiedniczkowe zapalenie nerek .

Rak piersi leczenie

Jeżeli stopień zaawansowania choroby wynosi IV, stosuje się tę leczenie paliatywne. Ma ono na celu poprawę jakości życia pacjenta oraz wydłużenie tego życia. Stosuje się chemioterapię o małej toksyczności, i inne formy leczenia, a także metastatektomię czyli chirurgiczne wycięcie przerzutów. Leczenie wspomagające ma poprawić samopoczucie pacjenta (m.in. leczenie przeciwbólowe, przeciwdepresyjne).

W leczeniu pacjenta powinno brać udział szereg lekarzy: psycholog, chirurg onkologiczny, onkolog kliniczny, rehabilitant, psycholog.